ölümden sonra değişirsin.

BEn şuan üzgün değilim Hıyarcan için evet üzgünüm ama intihat etmeyi düşünmüyorum veya iç orgnlarım parçalanırcasına acımıyor. Ağlayamıyorum bile. bunu nededi hep ölüm.... isan bir kere en sevdiğini kaybedince geri dönüşü olmayan o yolculuğa uğurlayınca ondan sonra üzüleceği şeyler değişiyor. yani siktiri boktan bir ayrılık diyorsun o yaşıyor ben yaşıyorum birlikte veya ayrı nefes alıyoruz diyorsun..bilmezdim ben bu hissi aşklardan hep acıyla salya sümük çıkardım taki bir iki ay öncesine kadar...
  Ben istanbuldaydım ablamla deli gibi alışveriş yapmıştık. alışveriş yapınca mutlu olardanım .Okadar mutluyum ki sankı aylardır azeri için yataktan çıkmayıp dua eden başkasıydı. telefonum bile yanımda değil. Azeri arasa dur sevdiğim markada %50 indirim var bunca zaman aramadn bok yeme az daha dur derim. akşama kadar gezdik eve geldim telfonum çalıyor açmadım. Resim atolyesinden bir arkadaşım ne alakaaaa yaaa dedim. geri dönmedim. bir baktım biir mesaj yine resim atolyesinden arkadaşım. nil seni merak ettim iyi misin? ne alaka dedim yine cevap yazmadım. sonra telefonum ısrarla çalıyor ablam 'açsana belki önemli birşeydir 'dedi. yine açmadım bu sefer arayan resim hocamdı.Ama ne olmuş olabilir diye bile düşünmüyorum sonra gunlerdir facebooka bakmadığım aklıma geldi. facebooka grdim. en son dostumun (ona ilk defa dostum diyorum bizim aramızdaki bağı ifade edebilcek bir kelime bulamadım henuz)duvarında

bu fotoğrafı paylaşmıştım sbirbirimize bakışımız diye. Bildirimler kısmına girdim 3 yeni bildirimim ve 2 yenı mesajı var .bildirimlerin birinde benim doğum gunumde resım atolyesinde çekindiğim bir foto paylaşılmış eski guzel gunlerden diye. fotografı beğendim sonra bu fotografa yorum yapılmış 'dostun artık yok 'diye ne olduğunu anlayamadım beni online görenle nil yazmaya başladılar aradım açmadın filn sonra dışardaydım dedim duymadm dedim. dostunu duydun mu dediler 'nooldu?'  dedim 'offf ' ' dostunu kaybettik 'dediler. 

'KAYBETTİK' bu lafı dedemin ölmünden hatırlıyorum dedem çok yaşlıydı 4 kızı vardı hiç birinin kocası eve almadığı için son dönem huzur evinde yaşıyordu. ' bacağınıda şekerden dolayı kesmişlerdi. ama teyzemde kaldığı dönem tek bacağıyla evden kaçmıştı bir keresinde. oyuzden 'Kaybettik dediklerinde yine kaçtı zannetmiştik öldüğünü anlayıp üzülmemiz bir beş dakikamızı almıştı..

şimdi bu kelimeyi tekrar duyuyorum ve çok sevdiğim zora düştüğümde elimden tutan tek insan. kaybetmek yok olmak tabiki kabullenmek çok zor hemen beni arayan herkesi aradım öldüğünü söylediler kesinlikle inanmadım bir yanlışlık vardır 2gun önce konuştum ben dedim. hemen onun telefonunu aradım. açan olmadı telefon çalarken sankı açacak ve yanlışlık olmuş abi dicek gibi geldi sonra herkesi aradım cevap vermiyor dedim karşımdakıler telefonu ailesindeyse dediler herkes hemen öldüğünü kabul etmişti ama ben yanlışlık olduğundan emindim. ablamda olmaz nereye gitmiş netten bakalım dedi. sonra ismini yazdık bir trafık kazası var ölende o fakat yanında 40 yaşında olduğu yazıyor. artık emındım bırı bu haberden dolayı ortalığı galeyana getirmişti. sonra face sayfasına bakmak geldi aklımıza bır baktım. herkes mekanın cennet olsun felan yazıyor ev arkadaşıda cenazenın yerini saatini yazmış. o his okadar garpti ki ne bir erkeğın gidişine ne aldatılmaya ne başka birşeye benzemiyor

sana diyorlar ki artık senın için çok önemli birşey yokkkkk ne yaparsan yap bunu değiştiremezssin diyorlar 2 gun önce konuşman veya birbirinize kırgın olmalarınız söyleyemedikleriniz geçmiş olsun diyorlar artık herşey içinde diyorlar hiç birşyin telafisi yok diyorlar. o gece hep ruyamda onu gördum zaten uyuyamadm ara ara daldım oda onun faceteki proflını gördum. hiç inanmadım böyle gunlerce elımı yıkarken birdaha onun elini yıkayamayacağını düşünüp ağladım. pişmanlıklarım okadar büyüktü ki...

BEnim azeri sevgilim bundan çok kıskanırdı pek görüşmezdik. ayrıldıımda yeni yılın ertesi gunu bunla goruştum çok kötuydum saatlerce beni dinledi. sonra sevgili yaptı ister istemez onla vakıt geçiriyordu başta ama ben çok kıskandım. sonrasında kızla tanışmak istemedim aradığında açmadım hep bahane buldum ama o hep benı aradı. hatta bir keresinde arıyorum açmıyorsun yinede arıyorum senden başka kmseye bunu yapmıyorum demişti. 

onla ilgili okadar çok okadar guzel anım varki o benim için adile naşit münir özkul filmlerindeki aile sıcaklığı gibiydi o benim için sigorta gibiydi zor zamanlarımda orda oldugunu bildiğim o benim için sadece kavga ederek sevgilimi gösterebildiğimdi o benim arkadaş olabilmek için entrikalar çevirdiğimdi o benim için ... o benim tek dostumdu. o kadar çok özluyorum ki.. aklıma geldikçe ağlıyorum. hergun onu anıyorum. 

Ve artık gidenlerin arkasından ağlamıyorum. herşeyin bir dönüşü telafisi var birinden ayrılsamda sevsemde barışırız veya bırını bulurum diyorum. ama ağlamıyorum çünkü kaybetmek kötu birşey kaybettiğinde ağlarsın çünkü telafisi yoktur ama ayrıldığında kaybetmezsin.. bilmem derdimi anlatabildim mi?